Hoe ziet jouw levenspad eruit?
Iedereen reist op zijn of haar eigen wijze door het leven. Probeer eens te visualiseren hoe jij dit doet. Reis jij lopend, rennend, fietsend, misschien wel zittend in een auto of in een trein door het leven? Je kunt hierbij allerlei levensvragen stellen. Wat heeft jou doen besluiten om zo door het leven te reizen? Vind je het nog steeds fijn om op deze manier te reizen? Welke obstakels kom jij tijdens jouw reis tegen? Als voorbeeld neem ik jou een stukje mee in mijn reis.
Mijn levensreis in een auto
Op jonge leeftijd kreeg ik een speelgoedautootje. Een blauwe ‘kever’. Ik reis door het leven in deze auto. Je ziet op de foto dat ik hiermee rondjes rij over een asbak. Zo leefde ik toen ook. Leven binnen de gebaande paden, zoals het ‘hoort’. Het daardoor lastig vinden om een eigen weg te gaan rijden. Want ja, wat zullen ze daar wel niet van vinden. Ik wilde linksaf, maar ik moest rechtsaf. Deze bagage nam ik mee. Uiteraard vond ik een weg die best wel oké voelde. Maar diep van binnen voelde ik af en toe wat in mezelf schuren. Iets wat er wil zijn, maar dat ik niet kan of wil toelaten.
Dus ik reisde door en dat ging nog steeds best wel goed. Totdat……er iets op mijn pad kwam waar ik niet omheen wilde rijden. Als ik dat zou doen, zou ik weer een pad inrijden die écht niet meer goed voelde voor mij. Dus er volgde….
Stilstand in mijn leven
Ik ging stilstaan en begreep ook dat dit een moment is om iets te doen. Iets doen met mezelf. Iets wat ik nooit eerder had gedaan. Maar er was bereidheid, berusting om deze keuze te maken. Naar binnen kijken naar hetgeen wat mij moeilijk maakte.
Spannend om de richting van je levenspad te bepalen
Ik stapte uit mijn auto en keek om mij heen.
Naar hetgeen op mijn pad lag, waar ik niet omheen wilde rijden. Daar lag vooral veel verdriet en boosheid. Ik ben daar naartoe gelopen en heb dat een tijdje vastgehouden en vooral gevoeld.
Daarna keek ik naar achteren, naar de weg die ik afgelegd had. Daar zag ik van alles. Dat jongetje dat vroeger rondjes reed. Doordat ik nu stilstond kon ik er voor hem zijn en daardoor begrijpen dat ik sommige afslagen had ik genomen om niet het verdriet of de pijn te voelen van dat moment. Behalve verdriet en boosheid, zag ik ook de afslagen op mijn levenspad die ik genomen had vanuit blijheid en positiviteit.
Tijdens het stilstaan keek ik ook telkens naar voren. De onbekende wijde wereld in. Met steeds het besef dat mijn levenspad niet vastligt. Dat er altijd te nemen afslagen zijn. Dat je zelf kunt bepalen wanneer en of je stil gaat staan. Dat jij de snelheid bepaalt en richting kunt geven. Hoe fijn is dat!
Bereidheid je levenspad te kiezen
Het is voor iedereen verschillend wanneer er een moment van stilstand ontstaat. Hoever loop of rij jij door in het leven met gedachten, gevoelens of emoties die jou belemmeren om de weg in te slaan die passend en kloppend voor jou is? Ik begrijp dat het moeilijk en spannend is om aan dit moment toe te geven. Maar ik gun jou dit moment, omdat ik zo erg geloof dat jij vanuit jouw kwetsbaarheid de kracht kunt vinden om stappen te kunnen zetten. Kleine stapjes waarin je keuzes maakt en grenzen aangeeft die diep van binnen goed voor jou voelen. Graag loop, rij of sta ik stil, samen met jou, bij hetgeen jou bezighoudt. Met jou Samen Onderweg.
Nieuwsgierig? Neem gerust een kijkje bij mijn diensten: coaching voor particulieren of coaching voor je werknemer. Je kunt ook vrijblijvend contact met mij opnemen.
Warme Groet,
